Suçlu hep benim sanmıştım...Oysa aşkı bir yana bırak suçluluğum konusunda bile kandırılmışım...Yalanlarla içe içe bir saklambaçmış bu...Sobeledin ama ben ebe değilim...Oyun bitti!!!!!
Şimdi söylediğin tüm yalanlar kapladı o aşk dediğimiz şeyin üzerini...
Karardı şeffaflıklar.
Meğer ne yalan budalasıymışım ben.Bana hep saf derdin ya ben de masumluğumdan diyorsun sanırdım.Haklıymışsın.Tertemiz bir bakış açım varmış insanlara.Ne yalanlar Allah'ım nasıl da inanmışım.Ben bir romanın kahramanlarıyız sanırken sen ayrı bir senoryoyu oynamışsın bana...Bense kendi öykümdeki temiz aşkı yaşadığımı sanmışım...Şimdi okudukça öykünü gördükçe siyahlığını kaleminden düşenlerin...Yaktım kendi öykümü de ve çıktım senaryondan...Sen çıkardın beni...Çünkü ben senin senaryona yakışmayacak kadar temizdim...Ve masum kalmakta ısrarlı...Yalansız istiyordum herşeyi...çok soru soruyordum bir çocuk gibi...Yaktım içimde kalan herşeyi...Ruhumu geri aldım...
Kendimi bulduğumda korku filmi sahnelerinden çıkma gibiydim.İnanmak güçtü...O kötü adamlar bu kadar yakında mıydı yani?Sense pişkince sürdürmeye niyetliydin oyununu...Beni seviyordun...Ama nedense bu defa yakışmıyordu bu sözcükler...Görüyordum riyasını...Artık sorgulamıyordum seni...emindim söylediğin her cümlenin yüzde ellisi yalandı...En azından sevgi geçen kısımları...
Önce ölürüm sandım...Sonra baktım ki ölmüyorum...Bana verdiğin bensizlik seni öldürür hissi de yalan çıktı...Dönüp tükürmeyeceğim yollardan yürümüş hissettim kendimi...Yalansız bir hayata adamıştım kendimi ve bir yalan makinasının içine kısılmış bulmuştum...Birileri sürekli hep nedenleri olan,açıklanabilen yalanlığı kanıtlanamayan yalanlar diziyordu önüme...
Gerçeği görüp kanıtlayamamak...Nasıl bir acıdır bu bilir misiniz????
Beni gerçekten salak zannettin sen...Ben sadece masumca sevdim.O yüzden inandım göremedim yalanlarını...Şimdi o saflık çekildi üzerimden...Evet hala masumum...Hep de böyle kalacağım yalansız dolansız...Ama yalanlarını dinlemeyecek kadar büyüdüm...
Siz hangi filmde görmüştünüz başta göklerde uçabilen bir adamın yeraltında süründüğünü?İşte bu bizim filmimizdi...
Nefret etmiyorum senden...Bilakis ben çocukları severim...Belki büyürsün bir gün ayakların üzerinde durursun diye sana dua bile ederim.Ben aşk sanmıştım...Meğer küçük bir çocuğun maymun iştahlıca başladığı bir oyunda oyuncakmışım...Bitti canım...Kırıldı o oyuncak...
Şimdi seni üstüne bindiğin atlı karıncalara bırakıyorum.Zaten benimle çok vakit kaybedemezsin çocuklar ele geçirmeyi sever...Bense bir tablo gibiydim...Yaşın gelmeden verilmiş bir hediyeydim.Sıktı seni uzaktan oynamak...Kırdın...
Yarınlarında büyü çocuk!!!Önünde gerçek bir yaşam var.Desteklerin bir bir çekilcek hayatından...Ve sen o zaman o saklambaç oynadığın çukurlarda boğulursun...Acı çekersin...İstemem çocuk...Ağlamanı istemem...
Çünkü ben hayalimi sevmiştim...Bir parçası oldun sen de beddua edemem...İlham kaynağı mı demeli ne demeli bilmiyorum...
Geldiğin gibi gittiğin o denizde kaybolma...Ve bir daha kendine eşit oyunlar oyna çocuk...Bir başkası bu kadar sabırlı ve azimli olmayabilir...
Biliyorum bir gün büyüyeceksin!!!Daha çok var...Ve benim sabrım buna yetmez...Ve benim gerçeğimde hoşçakal diyene elveda denir...Ve elveda bir kere denir...Bir hata bir kere telafi edilir...Ard arda gelen hatalar dizisi benim mazime yakışmayacak kadar yalan...Sense yalanların gerçekliğini kanıtlayacak kadar gerçektin...
Bana YALAN nasıl bir şeymiş onu öğrettin bazen maymun iştahlı da olsa bir çocuktan hayata dair bir şeyler öğrenilebiliyormuş...
Unutmadan...Dünya o senin oturup da baktığın lunapark değil...Başarı ancak sıkıcı bulduğun rutinlerle gelir bazen...Biliyorum sen yapamzsın.Ve üzgünüm rutin yalan duvarın olmayacağım...
hoşçakalına elveda çekiyorum...
Git yalan repliklerini paylaşacağın duvarlar bul kendine...Yalansı seslerle doldurun dünyayı...Ben kulaklarımı kapadım...
