Ne zaman özlemlerim kabarsa kendimi sokaklara atıyorum.. Yürüdüğüm sokaklarda yürüyen insanların yüzünde onun yüzünü arıyorum.. Gözlerim bir bakışsızlık çölünde kendisiyle aynı manada buluşacak gözler arıyorum.. Bazen tam ona benzer bir yüz gördüğümü sanır gibi oluyorum.. Sonra onu ilk gördüğüm an geliyor aklıma.. Karşılaştırıyorum

- "yok yok onun gözleri daha güzeldi, üstelik bu yüz onun kadar güzel gülümsemiyor.." diyorum kendi kendime.. Üstelik o sana benzeyen gözlere bakarken hiç bir şeyde hissetmiyorum..
Ya senin gözlerin.. Senin gözlerin.. Bakmaya kıyamadığım, doyamadığım gözlerin.. Gökyüzü kadar yalın, okyanuslar kadar derin, yanardağlar kadar sıcak gözlerin..

Aslında doya doya hiç bakamamıştım o gözlere.. Çünkü ne zaman göz göze gelsek önce ayazda kalmış bir bebek gibi titrer, okyanusların derinliğinden vurgun yemiş acemi bir dalgıç gibi hareketsiz kalır, kuru ot misali tutuşurdum.. Sanki gözlerimi kaçırmasam gözlerinden sert bir cisim çarpmış bir ayna gibi tuz buz olacak hissederdim kendimi.. O yüzden hiç doya doya bakamadım o hurma gözlere..

Siz hiç cenneti gördünüz mü? Siz hiç cennete gittiniz mi..?
O kahve gözlere yeminler olsun ki; ne zaman o gözlere baksam sanki cenneti görür,cennete giderdim..

Şimdi diyeceksiniz ki; bir insan bu kadar mı abartır!!.. Haklısınız ama siz ne derseniz deyin..

Ben böyle hissediyordum.. Ve biliyorum ki iki insan birbirini çok sever ve bu dünyada bir araya gelemezlerse Allah onları sonsuzda birleştirir..

Dedim ya ne zaman özlemlerim kabarsa onun yüzünü ararım başkalarının yüzlerinde.. Yıllardır arıyorum.. Bugünde aradım.. Ama hala senin yüzün kadar güzel bir yüz daha, senin gözlerin kadar güzel bir göze rastlayamadım daha..

Bulamamak beni üzüyor sanıyorsanız.. Yanılıyorsunuz.. Bilakis mutlu oluyorum.. Çünkü hala ondan daha güzel birini görememek, ve o dünyanın en güzel insanına sadece bu yüreğin sahip olduğunu bilmek.. Beni farklı bir şekilde gururlandırıyor.. Mutlu ediyor..
Bir daha dünyaya gelmek olsa, kaybedeceğimi bile bile yine onu severdim..
Bir çok insan sevdiği ile ne kadar uzun yaşadığı ile övünür ben ise bu kadar kısa zamanda bu kadar deli sevdiğim ve dolu yaşadığımla övünürüm..

Bu satırları yazarken bir başka huzurluyum şimdi, mutluluk gözyaşlarım düşerken klavyeme, kaybettiği oyuncağını bulmuş bir çocuk misali seviniyorum.. Çünkü er geç bu dünyanın görmüş olduğu en güzel insanın beni beklediği yerde olacağım.. Ve biliyor musunuz melekler şahidimiz olacak..

Çünkü ben dünyada bir melek sevdim..

İthafım bellidir!